Magdalena - Maarten 't Hart

Uitgegeven bij Arbeiderspers
250 blz.

Maarten 't Hart. Wat is dat lang geleden. In de jaren '70 verslond ik elk boek dat van hem uitkwam. De aansprekers, Een vlucht regenwulpen, ik hield van het universum van 't Hart, de  gesloten godsdienstige wereld waarin hij opgroeide, zijn fascinatie voor de natuur, zijn poëtische en soms ook grappige manier van schrijven. 

En nu is er Magdalena, het boek waarin zijn moeder centraal staat, het boek dat hij niet kon/mocht schrijven tijdens haar leven. 

In het begin is er vooral veel herkenning. Alleen schrijft hij, nu zijn moeder er niet meer is, nog explicieter over de eigenaardigheden van het streng-godsdienstige milieu van zijn jeugd. Heel veel anekdotes, op zich best lachwekkend, en een mooi beeld van hoe je iemand kunt liefhebben ondanks al haar hebbelijkheden.  

Naarmate het boek naar zijn einde gaat, groeit mijn ergernis.  De schrijfstijl  is ronduit chaotisch en de drammerige manier waarop de zoon de wanen van zijn moeder probeert te weerleggen, vragen net iets te veel van mijn leesgeduld. Jammer, maar ook schrijvers kunnen net die ene Ronde te veel rijden. 

★★☆☆☆