Peachez, een romance - Ilja Leonard Pfeijffer

Uitgegeven bij Arbeiderspers
174 blz.

Ik heb best wel genoten van de lectuur van  Peachez, een romance.  Wie mij een beetje kent, zal dat niet zo verwonderlijk vinden, want ik ben nu eenmaal een trouwe fan van Pfeijffer. Toch is Peachez een heel ander soort roman dan La Superba bijvoorbeeld. Anders en tegelijkertijd toch weer helemaal Pfeijffer.

In Peachez wordt een professor klassieke talen net voor zijn pensioen tot over zijn oren verliefd op Sarah, die hij via e-mail heeft leren kennen.  Sarah blijkt in werkelijkheid een pornomodel te zijn maar ook deze ontluisterende ontdekking kan hem niet deren. Berust niet elke liefde trouwens op een fantasie en is het daarom niet minder liefde? De wereldvreemde professor maakt gekke sprongen en het loopt niet goed af met hem. Dat weten we meteen al uit de eerste pagina's van het boek, waarin de ik-persoon ons meedeelt dat hij zijn verhaal opschrijft vanuit de gevangenis van Buenos Aires. Zo, als je ontevreden bent over deze mini-spoiler, moet je dus bij Pfeijffer verhaal halen. 

Hopelijk wil je toch nog doorlezen. Want Peachez  is grandioos geschreven. De verliefde professor trekt alle stijlregisters  open om de liefde van zijn leven te bezingen, met erudiete volzinnen  en Latijnse citaten, knipogen naar alle clichés uit de amoureuze lyriek, kortom een feest om te lezen.  Misschien ietwat bombastisch, of zelfs wat aanstellerig,  ware het niet dat je achter de  doordravende professor ook de ironiserende Pfeijffer hoort.  

Zo kom ik terug bij mijn uitgangspunt. Deze roman lijkt op het eerste gezicht inhoudelijk in niets op vorig werk van Pfeijffer. Hier geen indringende beschrijving van de achtergrond. Er wordt wel wat gegoocheld met straatnamen, maar die zijn van een fictieve stad. Geen semi-autobiografische elementen. Dat ook Ilja Leonard Pfeijffer een professor klassieke talen was, is alleen van belang  voor de stijl en het erudiete niveau van het boek. Wie dus op zoek is naar een vervolg op La Superba komt bedrogen uit.  De hoofdpersonages, hoewel geënt op een waargebeurd verhaal, zijn best grappig, maar dienen toch vooral als uithangborden voor wat Pfeijffer wil vertellen over de liefde, over de illusie van liefde en alle andere manieren waarop mensen zichzelf een rad voor de ogen draaien.   

En toch is Peachez, een romance  ook helemaal Pfeijffer. Want het verhaal over de internetfraude past uitstekend in Pfeijffers fascinatie voor het spel van fictie vs realiteit, een thema dat ook al in La Superba zat. Ook helemaal Pfeijffer is het spel met de taal. Ik kan het niet beter zeggen dan Hans van Willigenburg: "Ilja Leonard Pfeijffer beschikt over het vrij zeldzame talent om, zeker in zijn proza, de ene zin volkomen logisch op de andere te laten volgen. Als je ‘instapt’ in zijn boeken is het alsof je een hogesnelheidstrein betreedt die vanzelf op gang komt en het enige dat je als lezer vervolgens hoeft te doen is te gaan zitten en van het uitzicht genieten."  Zo wordt een ogenschijnlijk banaal verhaal over catfishing een stilistisch pareltje met filosofische ondertoon. 

★★★★