520 blz.
Prachtig boek! En dat begint al bij de cover. Bij de iconische foto van de piccolo zie je het hotel zo voor je: het ligt middenin een park, heeft een groot bordes, een pastelkleurige façade. Binnen valt meteen een sleets oosters tapijt op in de grote loungeroom, en achter de balie hangt nog zo'n kastje met echte hotelsleutels, zo van die zware die je liefst niet meeneemt. De charme van vergane glorie.
Het is de ideale setting voor de nieuwste roman van Pfeijffer. Waar het hotel zich bevindt, wordt nergens vermeld, maar het is de ideale plek voor een schrijver met liefdesverdriet. Pfeijffer - altijd aanwezig als personage in zijn eigen romans - neemt er zijn intrek om te reconstrueren hoe zijn relatie met zijn Italiaanse vriendin Clio op de klippen is gelopen. Een liefdesroman dus. Met weemoed denkt hij terug aan hun gelukkige dagen in Venetië, Malta, de Cinque Terre, ... Met Clio was het leven een groot spel, een avontuur dat ze samen verzonnen en beleefden. Hun zoektocht naar het laatste schilderij van Caravaggio doet eventjes aan een Dan Brown-roman denken. Een avonturenroman, dat ook dus. Maar bovenal is Grand Hotel Europa een satirische ideeënroman. De naam van het hotel is natuurlijk een doorzichtige metafoor voor het oude continent Europa. In Pfeijffers visie dreigt Europa ten onder te gaan aan een overdaad aan verleden, zodat het uiteindelijk alleen nog zal functioneren als een gigantisch pretpark. In elk hoofdstuk van deze lijvige roman confronteert Pfeijffer ons met de dreiging van het massatoerisme. En hij doet dat op de manier die we van hem kennen : met verve, in een barokke stijl, erudiet. Maar omdat Grand Hotel Europa een roman is, kan hij de ernst van zijn thema counteren door voluit de kaart van de fictie te trekken. Aan verhaallijnen geen gebrek in deze roman en bovendien is Grand Hotel Europa de biotoop van een verzameling excentrieke gasten. Hun beschrijving alleen al is boeiende lectuur. Toch balanceert hij soms op de rand van de drammerigheid en heel wat lezers zullen hierop afknappen.
Mijn eindoordeel hinkt dan ook wat op twee benen. Ik heb Grand Hotel Europa zeer graag gelezen, maar heb meer genoten van de onderdelen, een rake portrettering, een fijne formulering, een hilarische scène, dan van het monumentale, meesterlijk geconstrueerde geheel.
★★★★
Het is de ideale setting voor de nieuwste roman van Pfeijffer. Waar het hotel zich bevindt, wordt nergens vermeld, maar het is de ideale plek voor een schrijver met liefdesverdriet. Pfeijffer - altijd aanwezig als personage in zijn eigen romans - neemt er zijn intrek om te reconstrueren hoe zijn relatie met zijn Italiaanse vriendin Clio op de klippen is gelopen. Een liefdesroman dus. Met weemoed denkt hij terug aan hun gelukkige dagen in Venetië, Malta, de Cinque Terre, ... Met Clio was het leven een groot spel, een avontuur dat ze samen verzonnen en beleefden. Hun zoektocht naar het laatste schilderij van Caravaggio doet eventjes aan een Dan Brown-roman denken. Een avonturenroman, dat ook dus. Maar bovenal is Grand Hotel Europa een satirische ideeënroman. De naam van het hotel is natuurlijk een doorzichtige metafoor voor het oude continent Europa. In Pfeijffers visie dreigt Europa ten onder te gaan aan een overdaad aan verleden, zodat het uiteindelijk alleen nog zal functioneren als een gigantisch pretpark. In elk hoofdstuk van deze lijvige roman confronteert Pfeijffer ons met de dreiging van het massatoerisme. En hij doet dat op de manier die we van hem kennen : met verve, in een barokke stijl, erudiet. Maar omdat Grand Hotel Europa een roman is, kan hij de ernst van zijn thema counteren door voluit de kaart van de fictie te trekken. Aan verhaallijnen geen gebrek in deze roman en bovendien is Grand Hotel Europa de biotoop van een verzameling excentrieke gasten. Hun beschrijving alleen al is boeiende lectuur. Toch balanceert hij soms op de rand van de drammerigheid en heel wat lezers zullen hierop afknappen.
Mijn eindoordeel hinkt dan ook wat op twee benen. Ik heb Grand Hotel Europa zeer graag gelezen, maar heb meer genoten van de onderdelen, een rake portrettering, een fijne formulering, een hilarische scène, dan van het monumentale, meesterlijk geconstrueerde geheel.
★★★★
