Met Stoner heeft de literaire wereld John Williams herontdekt. Heel snel zag je ook ander werk van Williams met stapels in de boekhandel liggen. Augustus kon mij maar matig bekoren, maar bij Butcher's Crossing was het weer raak.
Butcher's Crossing speelt zich af in the Wild West, ergens na 1870. Een jonge man met een diploma van Harvard op zak neemt een soort van sabbatical en gaat op zoek naar ..., naar wat eigenlijk? Vrijheid? Avontuur? Zichzelf? Hij sluit aan bij een grote bizonjacht onder leiding van Miller, een ervaren bizonjager die weet heeft van een van de laatste grote bizonkuddes ergens in Colorado, in een vallei in een uitloper van de Rocky Mountains. Met hem trekken ook Schneider mee, de vilder (woordgrapje van Williams zeker?) en de eenarmige en doorzopen Charley, die meegaat als kampkok. Butcher's Crossing is het dorp van waaruit ze vertrekken.
Ik kon mij, toen ik aan deze roman begon, eerst niet goed voorstellen dat ik geïnteresseerd zou blijven in het avontuur van deze vier mannen. Het staat qua leefwereld mijlenver van het academische wereldje van Stoner. Maar het is geschreven met dezelfde intensiteit. En zo zuigt Williams in je het leven van zijn personages. En tot je eigen grote verbazing lees je honderden pagina's over honderden mijl in het zadel, over zadelpijn en sneeuwblindheid, over duizenden - neen, geen overdrijving - bizons die gedood worden en gevild.
Butcher's Crossing is slow reading van de bovenste plank. Niet dat er niets gebeurt, vergeleken bij Stoner is het bijna een action-roman! Maar de plot is niet het belangrijkste. Mij boeiden vooral de interactie tussen de tegengestelde karakters en de onuitgesproken impact die dat alles heeft op de jongeman, die echt wel een 'rite de passage' meemaakt om u tegen te zeggen. Het beeld van de onervaren Will tijdens zijn eerste dagen in het zadel onder de brandende zon van de prairie is op mijn netvlies gebrand. Ik voel nog de insecten zoemen en ruik de zweetlucht. En in die lichamelijkheid, Butcher's Crossing is echt met heel veel oog voor de zintuigen geschreven, kijk je binnen in de gedachten van de jonge man, ook al wordt er niet zo veel expliciet gezegd of gedacht, een contradictie die alleen John Williams voor mekaar krijgt. Ik ben fan, zeker?
★★★★1/2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten