De historicus

De historicus, van Elisabeth Kostova.

Vertaald door Titia Ram.

Vampierenthriller, las ik op de site van de online boekenshop. Dat stemde mij niet direct optimistisch. Ik word absoluut niet warm van het onderwerp. De hele Stephenie Meyer-hype is dan ook aan mij voorbijgegaan. Maar omdat het boek mij door historici werd aangeprezen (zal iets met de titel te maken hebben, zeker?), heb ik het toch gelezen. 

Kort gezegd gaat het hierover: een jonge vrouw vindt in de werkkamer van haar vader een bevreemdend leeg boek met enkel een drakenafbeelding in. Op haar aandringen vertelt hij haar hoe hij als jonge wetenschapper op zoek ging naar de tombe van Dracula. Tegelijkertijd was hij ook op zoek naar zijn promotor, professor Rossi, die op mysterieuze manier verdwenen was. Die zoektocht van haar vader bracht hem in contact met Helen, de dochter van Rossi. 

Bij elke halte over de hele Balkan tot in Istanboel worden nieuwe puzzelstukjes aangereikt, maar tegelijkertijd wordt de puzzel steeds complexer. Het lijkt alsof Vlad Tepeç, de historische figuur achter Dracula, nooit echt gestorven is en zijn moordend pad voortzet. De lezer wordt overstelpt met historische documenten en brieven waaruit telkens weer nieuwe conclusies getrokken worden. En altijd weer de dreiging van 'de vijand', die slachtoffers maakt in hun onmiddellijke omgeving. Parallel aan deze zoektocht loopt die van de dochter, op zoek naar haar vader Paul, die op zijn beurt  op een vreemde manier verdwijnt ... Ditmaal  passeren vooral West-Europese hoofdsteden de revue. 

Het concept is herkenbaar: neem een historisch gegeven en laat een aantal hedendaagse personen een soort puzzelopdracht vervullen om achter de waarheid te komen, overgiet met een romantisch sausje en creëer een sfeer die hopelijk je lezers meezuigt. Dan Brown gebruikte het met succes in De Da Vinci-code, en ook De schaduw van de wind van Zafon zit op die manier in mekaar. 

Mij heeft het boek niet helemaal overtuigd, maar ik kan wel zien waarom historici er meer in zien: de beschrijvingen van Istanboel en de Balkan, boerendorpjes zowel als de grote hoofdsteden, de Byzantijnse en de Ottomaanse geschiedenis, middeleeuwse kloosterordes, legendes en volksgebruiken,  de verwijzingen naar de historische methode ...  er zit veel research achter deze roman. 

Een 'vampierthriller' is het dus gelukkig niet geworden. Dat liet de titel van deze roman ook al verstaan. Het is ook geen echte historische roman. Maar voor historici en andere liefhebbers van geduldig bronnenonderzoek is dit boek waarschijnlijk een feest. Een feest van meer dan 700 pagina's.