Wrede schoonheid is het derde deel van een (geplande) reeks van zeven rond de psychiater-jezuïetenspion Ignatz Ksaveri en was meteen goed voor de Diamanten Kogel 2010.
In het vooroorlogse Wenen ontmoet Ignatz zijn vroegere professor, de seksuoloog Von Graff. De volgende dag wordt hij vermoord teruggevonden. Egon Schiele, de beroemde maar gecontesteerde schilder, is de laatste die hem gezien heeft. De misdaadscène verwijst naar het dikwijls erotisch getinte werk van de kunstenaar. Tegelijkertijd loopt een onderzoek naar de moord op heel jonge meisjes. Ook daar lijkt alles in de richting van Egon Schiele te wijzen. Wie wil Egon Schiele laten opdraaien voor deze moorden? Ksaveri en zijn vriendin Elizabeth zoeken het uit.
Ondertussen ademt alles in de roman de sfeer van Wenen vlak voor de Eerste Wereldoorlog: in de koffiesalons ontmoeten intellectuelen elkaar en ontwijken het onaangename gezelschap van Freud. In hun gesprekken zijn de psycho-analyse, de dreigende oorlog en het spanningsveld tussen erotische kunst en pornografie nooit ver weg. En hoewel het boek geen illustraties bevat spatten de tekeningen van Schiele zo van elk blad af. Dat alleen al maakt deze roman voor mij het lezen waard. Ik sluit mij dan ook graag aan bij de jury: “Het huis der thrillers telt vandaag meer dan ooit vele kamers. Meer en meer wordt ook duidelijk dat de misdaadliteratuur een volwaardige loot is op de stam van de literatuur."
★★★☆☆
★★★☆☆
Je hoeft de voorgaande delen niet eerst te lezen om van deze roman te genieten!
BeantwoordenVerwijderen