Uitgeverij De Bezige Bij
632 blz.
Op Pinksterzondag 2010 komt Tonio,
de enige zoon van A.F.Th. van der Heijden, om in een verkeersongeluk. Voor hem
is deze roman geschreven. Zoals de schrijver het zelf noemt, een requiemroman.
Het genre heeft zo zijn eigen
gevaren. Mensen die door een groot verdriet getroffen zijn, hebben dikwijls geen
ander gespreksonderwerp meer. Waarom moest
dit gebeuren, hoe is dit allemaal gebeurd? Eindeloos worden deze vragen herhaald,
en een buitenstaander heeft wel eens de neiging af te haken. De pijn van de
ander is bovendien soms zo intens en intiem dat al snel ook een gevoel van gêne
ontstaat. Zal A.F.Th. van der Heijden
deze klippen kunnen omzeilen?
Gedeeltelijk wel. Naast vader van
een gestorven kind is de man ook
schrijver in hart en nieren, die heel bewust met beelden en taal omspringt.
Maar de compositie is aan de losse kant. En 600 bladzijden is misschien van het
goede te veel, ook voor de welwillende lezer.
★★★☆☆
Geen opmerkingen:
Een reactie posten