Pagina's

vrijdag 16 september 2011

De regen voor hij valt, van Jonathan Coe

Een poëtische titel, een mooie retro-cover en de reputatie van de schrijver, deze drie elementen trokken me naar dit boek.
Misschien beginnen met de foto. Beetje melancholisch en mysterieus. Een momentopname, en misschien niet wat het lijkt.  Met deze gedachte speelt de auteur voortdurend in zijn roman. In de erfenis van haar tante Rosamund vindt Gill  enkele cassettebandjes met bijhorende foto’s, bestemd voor Imogen, een vrouw die Gill niet kent. Imogen blijkt onvindbaar en dus moet Gill het verhaal zelf beluisteren.  Het verhaal legt bloot wat de foto’s niet tonen.
Ook de verwachting van de titel wordt ingelost.  Met context wordt het beeld nog mooier, maar dat laat ik de lezer liever zelf ontdekken.
Over de meerwaarde van Jonathan Coe voor deze roman heb ik een dubbel gevoel. Het thema van de roman en de keuze van de personages hadden van dit boek evengoed een ‘soft’ vrouwenboek kunnen maken, type bestseller van Rosamunde Pilcher bijvoorbeeld. Dank zij Coe’s literaire pen gebeurt dat (net) niet. Toch blijft het een vreemd boek voor Coe’s doen. Wie hem kent van  De Rotters’ club mist hier wel zijn satirische kijk op politiek en maatschappij.

★★★☆☆


Geen opmerkingen:

Een reactie posten