Heb je vandaag een off-dagje?
Behoefte aan wat optimistisch nieuws over de mensheid? Begin dan niet aan deze
roman. Je kan veel zeggen over deze klassieker van de Portugese Nobelprijswinnaar
Saramago, maar een feelgood-roman is het niet.
Wel is het een roman met een
hallucinant beeldend vermogen, die een vrij onwaarschijnlijke plot tot leven
brengt. Alles begint wanneer op een dag
een man voor een verkeerslicht getroffen wordt door een acute vorm van
blindheid. De chaos die daaruit volgt is nog maar het begin. Niet lang daarna
wordt iedereen die met deze man in contact is gekomen, aangestoken door deze
blindheid en het duurt niet lang of je komt terecht in een stad van blinden. De
autoriteiten nemen drastische maatregelen, maar de situatie loopt uit de hand.
Met de toename aan blinden gaat ook de menselijkheid evenredig achteruit. Dat
levert onterende scènes, maar ze worden wel prachtig verwoord, in beeld gebracht door de
auteur.
Het verhaal krijgt gaandeweg
steeds meer de allure van een parabel en hoewel ik normaal niet val voor het
genre – wegens doorgaans te uitleggerig en moraliserend - kun je niet anders
dan onder de indruk zijn van deze roman. De stad der blinden wordt de meest toegankelijke van Saramago
genoemd, maar het blijft toch nog steeds een hele leesinspanning. Dat heeft alles te maken
met de speciale stijl. Saramago slaagt erin om in één zin soms drie
verschillende standpunten te verwerken. Je leest tegelijkertijd wat een
personage zegt, kijkt daarbij in de gedachten van een ander en hoort ook nog
eens de auteur denken. Knap, verwarrend in het begin, maar intrigerend.
Een roman om met mondjesmaat van
te genieten, hoewel dat woord gezien de plot vreemd gekozen lijkt.
✭✭✭✭✩
Geen opmerkingen:
Een reactie posten