Staal – Silvia Avallone

Vertaald door Manon Smits
Uitgeverij: De Bezige Bij, Amsterdam 
352 blz.

Twee meisjes op het strand. Klinkt idyllisch. Alleen, het strand is in Piombino, een klein Italiaans dorpje met zicht op het droomeiland Elba. En daarmee stopt de idylle, want behalve de staalfabrieken is er niets te beleven en het strand ligt er vol aangespoeld afval, roestige buizen … De meisjes wonen in de via Stalingrado, aan de ene kant het strand, aan de andere kant de huurflats, met zijn urinestank binnen en druggebruikers buiten. Alles ademt er dezelfde troosteloosheid uit. Tegen die achtergrond spelen de pubers Anna en Francesca hun niet altijd even onschuldige spelletjes. 
Silvia Avallone tast voortdurend de grenzen van zwaarte en lichtheid af. Vanuit dat standpunt hou ik dan ook veel van het laatste hoofdstuk van de roman. Het kan de vieze smaak niet helemaal wegnemen, maar het vat perfect de paradox samen die Piombino is. Alles hangt af van de richting waarin je kijkt. Aan de ene kant het strand en de zee, aan de andere kant een werkelijkheid van staal en beton. Daartussen moeten twee kwetsbare meisjes zich een leven dromen. 

Alweer een roman die zich afspeelt aan de rand van de Italiaanse maatschappij. Vergeet de clichés over ‘la dolce vita’ en geniet van deze prachtige debuutroman van Silvia Avallone over vriendschap, eerste liefde en volwassen worden!

✭✮✮✮✩