Uitgegeven bij Meulenhoff
203 blz.
Net als in Stilte in oktober focust Grøndahl in deze roman op de intimiteit
van een koppel. Emma en David, hij advocaat, zij kunstenaar, hebben het na
vijfentwintig jaar huwelijk nog steeds goed samen. Rondom hen zijn de meeste
stellen allang gescheiden. Als op een
dag dochter Zoë langskomt met haar nieuwe Pakistaanse vriend, maakt dat heel
wat onrust los. Identiteit blijkt ineens toch belangrijker dan ze willen
toegeven. Dat David zelf van joodse afkomst is en met de niet-joodse Emma is getrouwd, maakt het
alleen nog gecompliceerder.
De romans van Grøndahl hebben een intensiteit die je
niet meteen doorhebt. Omdat ze gaan over de gewone dingen van het leven:
trouwen, kinderen krijgen, afscheid nemen … word je soms wat in slaap gewiegd
door de herkenbaarheid van de dagelijkse routines. Maar is er eigenlijk iets
heftigers dan samenleven, kinderen krijgen, opvoeden, loslaten,
liefhebben?
Ik heb echt genoten van deze wat
melancholische roman, die diep in de gedachten en gevoelens van zijn personages
kruipt. Grøndahl op zijn best.
★★★★☆
Geen opmerkingen:
Een reactie posten