‘Een
boek vol verstilde verhalen op het raakvlak van leven en dood’, aldus de jury
van De Gouden Uil Literatuurprijs 2010. ‘Een superbe verkenning van de
mensenziel, en van de weemoed die daar woedt. Melancholie is the name of the
game, en àls begrijpen al enig inzicht biedt, dan nog geen troost.’
Beter
kan ik het niet zeggen. En wie niet bang is van wat weemoed moet zeker deze verhalen
lezen. Stuk voor stuk pareltjes die de
anecdotiek overstijgen en een sfeer oproepen die je nooit meer vergeet.
★★★★☆
Dit boek is een leuke verzameling van allerlei kleine verhalen die over de dood gaan. Het sprak me wel aan. De schrijver houdt dus duidelijk van symboliek en heeft het niet zo met plottwisten. Ik raad dit boek dus zeker aan.
BeantwoordenVerwijderen