447 blz.
Begin twintigste eeuw : Giulia en Anita groeien samen op in een klein dorpje in Piemonte. Hun leven is hard: ze worden van kindsaf aan het werk gezet in de zijdespinnerijen. Er is veel armoede, maar er is ook liefde en vriendschap. Tot op een dag Giulia met de noorderzon verdwijnt. Van dan af volgen we hun parallelle levens: Giulia is naar Amerika getrokken en zoekt haar geluk in New York. Anita blijft achter in Italië.
Hoewel ook Giulia's pad niet altijd over rozen loopt, heeft Anita toch het slechtere lot getrokken. De Eerste Wereldoorlog is ronduit een catastrofe voor Italië, en dan moeten het fascisme en de Tweede Wereldoorlog nog komen. Piemonte wordt dubbel hard getroffen als, na de bocht die Italië maakt in 1943, de Duitsers genadeloos op jacht gaan naar partizanen.
Na de oorlog keert Giulia nog een keer terug naar haar geboortedorp. Een laatste confrontatie?
De structuur van de parallelle levensverhalen is misschien niet bijster origineel maar hij werkt wel. Die confrontatie tussen twee levens die zo verschillen, is boeiend. Af en toe denken de vrouwen wel eens aan hun jeugd en wat er met de andere zou gebeurd zijn. Maar dat is het lot en het leven laat hen niet veel tijd om veel te piekeren. Destino is ook de oorspronkelijke titel van deze caleidoscopische roman en ik vind hem meer to the point dan de Nederlandse vertaling. Want de roman focust toch niet zo duidelijk op de verloren vriendschap; eerder lees ik het verhaal als een ode aan twee sterke vrouwen.
Een verloren vriendin, genomineerd voor de Premio Strega 2019, was Romagnolo's eerste roman die in het Nederlands vertaald werd. De auteur had dus duidelijk literaire ambities, die ze misschien niet altijd helemaal waarmaakte. Ik lees vergelijkingen met de Bouquet-reeks bij sommige recensenten. Dat vind ik wat overtrokken, maar ik vond zelf ook het Italiaanse verhaal rond Anita sterker dan dat van Giulia.
★★★★
Geen opmerkingen:
Een reactie posten