Het huwelijksportret - Maggie O’Farrell

Vertaald door Lidwien Biekmann en Tjadine Shteeman

Uitgegeven bij Nijgh & van Ditmar

432 blz.

De feiten: Lucrezia de Medici groeit zorgeloos op in haar vaders mooie palazzo in Florence. Voor even toch want in 1560 wordt de 15-jarige jonge vrouw uitgehuwelijkt aan Alfonso II, hertog van Ferrara. Een jaar later is ze al dood. Moeraskoorts. Vergiftiging wordt ook wel gefluisterd.

Met weinig feiten voorhanden heeft O’Farrell heel veel ruimte voor een eigen interpretatie.   O’Farrell focust dan ook volledig op het gemoedsleven van de jonge vrouw.  Dat doet ze goed.  Lucrezia is hier zeer geloofwaardig beschreven.  Eerst als kind, dat opgroeit in de schaduw van haar oudere broers en zussen, en zo wat meer bewegingsruimte heeft. Ze is nieuwsgierig, niet bang , eigenzinnig en soms wat uitdagend.  Maar op haar nieuwe leven is ze totaal niet voorbereid. Wie is die geheimzinnige echtgenoot? Vanwaar die vijandigheid aan het hof van Ferrara? 

Het boek begint eigenlijk al bij het einde: Lucrezia voelt gewoon dat haar man haar zal ombrengen. Ze weet alleen niet hoe. Een spoiler? Niet echt, want de lezer vermoedt al van bij het begin dat dit niet goed afloopt. Hoewel O'Farrell toch altijd een slag om de hand houdt.

Deze roman is ook heel plastisch. Dat ligt helemaal in lijn met het personage van Lucrezia, die zelf meer dan verdienstelijk schildert.  De gedetailleerde beschrijvingen van de poseersessies voor het huwelijksportret, van schilderijen en decors in de palazzi en kastelen waarin alles zich afspeelt scheppen mee de sfeer van dit toch wel lugubere verhaal.  

Een zeer vlot leesbare roman, voor wie van historische fictie houdt. 

***1/2