Vertaald door Inger Limburg
Uitgegeven bij Nijgh & van Ditmar
768 blz.
In Fayne zien we hoe Charlotte Bell heel beschermd en geïsoleerd opgevoed wordt op een afgelegen landgoed in de ‘moors’ op de grens tussen Schotland en Engeland. Als haar vader haar niets meer kan leren, huurt hij een privé leraar voor haar in, met de specifieke vraag om haar te onderwijzen alsof ze een jongen was. Voor een Victoriaanse adellijke familie bepaald ongewoon.
Met de puberteit verliest haar leven veel van zijn zekerheden. Waarom voelt ze zich onbehaaglijk bij het portret van haar overleden moeder? En kan ze ooit zo geliefd worden als haar eveneens gestorven broertje dat als baby mee op het portret staat? En wat is die mysterieuze aandoening waardoor ze van de buitenwereld afgesloten wordt?
Ik zou zo nog even kunnen doorgaan maar het risico op spoilers wordt te groot.
Ik hou wel van de eind 19de-eeuwse sfeer: er zitten veranderingen aan te komen, de wetenschap eist haar plaats op. Maar tegelijkertijd blijven de omgangsvormen zo rigide, en op het platteland heerst nog heel veel bijgeloof. Een beetje te vergelijken met The Essex Serpent (Sarah Perrins) en Remarkable Creatures (Tracy Chevalier). Wat een uitdaging moet het geweest zijn om dan op te groeien, zeker voor een meisje. Ik vind de roman ook knap geschreven. De personages versterken de thematiek en omgekeerd. De beschrijvingen zijn origineel.
Naar het einde toe wordt de plot wat minder geloofwaardig. Maar dan heb je ondertussen al zoveel leesplezier gekregen dat je het er wel bij neemt. Altijd een feest om nog eens een epische roman in handen te hebben. Het romangenre is dan wel flexibel en leent zich tot veel, maar een goed verhaal is voor mij toch nog altijd de basis.
✭✭✭✭
Geen opmerkingen:
Een reactie posten