Uitgegeven bij Wereldbibliotheek
414 blz
Nachttrein naar Lissabon is een van de zeldzame boeken die ik nog in papieren versie heb gekocht. Ik lees al een hele tijd vooral op mijn e-reader, en hoewel ik telkens netjes betaal voor mijn e-boeken, voelt dat toch niet helemaal als kopen. Voor Nachttrein naar Lissabon heb ik met plezier een uitzondering gemaakt, want het is echt een pareltje om te koesteren.
Het uitgangspunt sprak mij al aan. Op een dag verlaat de leraar klassieke talen Raimond Gregorius zonder boe of ba zijn klaslokaal, om er nooit meer terug te keren. De aanleiding was een boek dat hij in handen gekregen had, een boek van de Portugese arts Prado. Geïntrigeerd vertrekt hij nog dezelfde nacht naar Lissabon, op zoek naar sporen van Prado in Lissabon. Van een radicale keuze gesproken.
In Lissabon probeert Gregorius in de voetstappen van Prado te lopen. Zo ontmoet Gregorius personages die nog getuigen zijn van het Portugal onder Alcazar, van voor de Anjerrevolutie dus. Die houden het verhaal op gang en zijn op zichzelf al interessant genoeg. En tussen al die ontmoetingen door krijg je fragmenten uit het - zeer filosofische - werk van Prado te lezen. Daar zit denkvoer in! En naarmate de zoektocht naar Prado vordert, krijg je ook meer en meer het gevoel dat Gregorius in zijn zoektocht naar Prado, vooral zichzelf tegenkomt. De misschien wel boekengeleerde, maar absoluut niet streetwise Gregorius, is me in al zijn stunteligheid erg dierbaar geworden. En ook dat is een boeiende leeservaring.
Een aanrader dus, maar met enig voorbehoud. Wie alleen maar naar de finish raast, zal voorbijvliegen aan wat je in, en ook tussen, de regels leest. Een intense maar noodzakelijk trage leeservaring.
★★★★★
Geen opmerkingen:
Een reactie posten