Uitgegeven bij Picador
347 blz.
Een boek naar mijn hart! Haynes vertelt het verhaal van de Trojaanse oorlog vanuit vrouwelijk standpunt. Niet de helden van Homerus maar alle vrouwen die door de oorlog zijn geraakt, zijn het middelpunt van deze roman. Hecabe, Penelope, Andromache, Cassandra, Iphigenia : stuk voor stuk mooie vrouwenportretten.
In hoofdstukjes van wisselende lengte geeft de auteur een stem aan bekende en minder bekende vrouwen, van koninginnen tot slavinnen, van oud tot jong. Tussen die hoofdstukken door komt Calliope aan het woord, de muze die de regie in handen heeft. Zij houdt de soms onwillige dichter op het vrouwelijke pad. Het is haar missie de vrouwen in het daglicht te stellen en hun verhaal te brengen. Ze hebben lang genoeg gewacht. "A war does not ignore half the people whose lives it touches." Het vraagt soms wat overtuigingskracht om de epische dichter zover te krijgen. Heeft hij soms schrik van het tragische? Beseft hij niet dat helden slechts bestaan bij de gratie van slachtpartijen, waarvan de oorzaken en gevolgen reiken tot ver buiten het slagveld?
Absoluut hoogtepunt waren voor mij de pittige brieven van Penelope aan Odysseus, die er na 10 jaar oorlog in slaagt nog eens even lang te cruisen op de wereldzeeën voor hij de weg naar huis terugvindt. Om van te smullen. Evengoed was ik geraakt door de tragische levensbestemming van Cassandra, die alles ziet maar niet gehoord wordt. En je kan niet onverschillig blijven bij het hartverscheurende lot van Andromache, die als oorlogsbuit wordt toegewezen aan de man die haar kind van de rotsen wierp. Of van Iphigenia die beseft dat ze niet ten huwelijk wordt geleid maar naar een brutale offerdood. De hoofdstukken rond de kleuterachtige strapatsen van de vele godinnen die een stuk in de pap te brokken hebben, zorgen voor een luchtigere noot.
Wat heb ik hiervan genoten.
Ik hou van historische romans met een feministische twist, net zoals ik ook fan ben van de romans van Madeline Miller, die voor Haynes al aan de slag ging met dit thema. Ik verwijs hier naar Een lied voor Achilles en Circe. (Van beide boeken vind je besprekingen elders in deze blog.)
Ik heb meteen na de lectuur van deze roman er mijn oude jeugdboek Ilias en Odyssee bijgehaald. Ik kijk er vandaag weliswaar met minder onbevangen blik naar dan toen ik een leergierige tiener was. Maar ik ben wat blij dat ik dit boek, prachtig geïllustreerd trouwens, nooit weggedaan heb.
★★★★★
PS. Ik heb dit boek in het Engels gelezen. Bij mijn weten is het nog niet in het Nederlands vertaald.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten