Stilte in oktober – Jens Christian Grøndahl

Uit het Deens vertaald door Gerard Cruys

Uitgegeven bij Meulenhoff

270 blz.

Na achttien jaar samenleven kondigt de vrouw van een kunsthistoricus aan dat ze op reis gaat. Ze zegt niet waarheen of waarom en hij vraagt niets. Daarna volgt hij haar bewegingen via de bankafschriften van haar Mastercard, ze volgt de route van hun Portugal-reis zeven jaar geleden. Wanhopig probeert hij antwoorden te vinden, of zoals hijzelf zegt “[…..] een plek, een knoop te vinden van waaruit ik kan beginnen met mijn poging Astrids verdwijnen te begrijpen, [….. ]. Ik volg de draden achterwaarts om de logica van het patroon te vinden, maar de knopen raken los tussen mijn vingers, zodat ik op het laatst met losse eindjes zit. Ik knoop ze  opnieuw, aarzelend, omdat ik weet dat het maar één vertelling kan worden uit de vele die ik had kunnen vertellen met dezelfde draden.” De gedachte dat zoveel in het leven op toeval berust, loopt als een rode draad door deze melancholische  roman. Zijn vertelling wordt steeds egocentrischer en meer en meer  is de echte zoektocht  die naar de kern van zijn eigen ik.

Deze roman vergt meer dan een gewone leesinspanning. Grøndahl serveert zijn reflecties in bomvolle pagina’s, nauwelijks alinea’s, zonder rustpauzes. Aangezien het hoofdpersonage een kunsthistoricus is, spelen ook kunsttheoretische bedenkingen  een grote rol in zijn conversaties en gedachten. Niet makkelijk dus, wel boeiend, al had het voor mij  wel korter gekund.

✮✮✮✩✩